Cerkiew Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Gorajcu

Cerkiew w Gorajcu to obiekt, który potrafi zachwycić nawet najbardziej wybrednych znawców architektury drewnianej. Jest częścią zabytkowego szlaku drewnianych cerkwi rozsianych licznie po malowniczych rejonach wschodniej Polski.

UWAGA! Cerkiew w Gorajcu otrzymała tytuł jednego z 10 najpiękniejszych zabytków drewnianych mieszczących się na terenie województwa podkarpackiego! To między innymi dlatego nazywana jest Perłą w Koronie Podkarpacia.

Na przestrzeni lat do tej cerkwi uczęszczały pokolenia wiernych, wśród których znajdowali się wyznawcy aż trzech religii: pierwotnie prawosławia (od początku XVIII wieku), później modlili się tu grekokatolicy a po 1947 roku świątynia służy parafii rzymskokatolickiej.

Inicjatorem budowy tego pięknego obiektu był miejscowy starosta – Jan Płaza. Chciał on przyciągnąć do Gorajca nowych osadników, a obiekt sakralny stanowił niewątpliwie atrakcję, która miała duże znaczenie dla wierzącej ludności Rzeczpospolitej. Świadczy o tym gwałtowny boom, jaki nastąpił po jej wzniesieniu, bowiem liczba ludności wsi w ciągu 50 lat wzrosła z 20 osób (1564 rok) do ponad 250 (1620 rok).

Sama cerkiew zmieniała się, przebudowywano ją w latach: 1816, 1835 a także 1903. Dopiero niedawno, w latach 90-tych XX wieku zainteresowali się nią szczegółowiej konserwatorzy zabytków. Wspólnymi siłami zrekonstruowano cerkiew i przywrócono jej pierwotną architekturę, dlatego też współcześnie stanowi ona dokładne odwzorowanie obiektu z XVI wieku.

Ciekawa i nieco skomplikowana jest również historia ikonostasu gorajeckiej cerkwi. Pierwotnie na ścianie umieszczone były polichromie (XVII wiek), aż do XVIII wieku, kiedy to dołączył do nich bogaty ikonostas zachowany po dziś dzień. Pozostałości po polichromiach możemy nadal podziwiać za ołtarzem, wejście po prawej stronie ołtarza.

Tak samo jak cerkiew, również stelaż ikonostasu jak i same malunki przeszły renowację. Dokonano tego dzięki fundacji Św. Włodzimierza. I choć sama operacja restaurowania do trwała bardzo długo, bo przeszło 16 lat, to docelowo ikonostas wrócił jednak na swoje miejsce i w maju 2011 roku odbyło się jego uroczyste, ponowne poświęcenie.

• « poprzedni
• następny »